Cywilizacja Tiwanaku rozkwitła w basenie jeziora Titicaca między 500 a 1000 rokiem n.e. i w apogeum rozwoju jej wpływy rozciągały się na rozległe obszary południowych Andów. Pomimo dużej ilości danych archeologicznych dotyczących kultury, niewiele wiadomo o populacji Tiwanaku i jej dynamice. Naukowcy z Laboratorium Paleogenetyki i Genetyki Konserwatorskiej CeNT przeanalizowali 17 genomów zsekwencjonowanych z niskim pokryciem pochodzących ze szczątków ludzkich datowanych na okres od 300 do 1500 n.e. Na podstawie analiz porównawczych z dostępnymi współczesnymi i antycznymi danymi genomowymi z Południowej Ameryki wykazali ciągłość genetyczną w basenie jeziora Titicaca w całym tym okresie, co wskazuje, że znaczącym przemianom kulturowym i politycznym w regionie nie towarzyszyły masowe przemieszczenia ludności. Na tym tle jednak, osoby z centrum ceremonialnego Tiwanaku ujawniły duże zróżnicowanie. Na stanowisku stwierdzono zarówno obecność lokalnej ludności z rejonu Titicaca jak i przybyszów z południowego Peru a nawet jednego osobnika pochodzącego z dalekiej Amazonii. Dodatkowo dwie osoby oprócz tych z rejonu jeziora Titicaca, miały także niedalekich przodków pochodzących z obszaru Amazonii. Z kolei większość ludzkich ofiar związanych z platformą Akapana datowana na około. 950 n.e. –początek upadku Tiwanaku jako ośrodka społeczno-politycznego, pochodziła lokalnie z basenu Titicaca. Nasze wyniki umacniają pozycję Tiwanaku jako centrum gospodarczego i religijnego o ponadregionalnym znaczeniu.
Więcej można przeczytać na: https://www.science.org/doi/epdf/10.1126/sciadv.abg7261
